احکام و آیین شرع اسلام، قوانینی بدوی و بجا مانده از دوران بربریت در قرن حاضر
4- طبقه بندی آیات قرآن بر اساس موضوعات در بحث مجموعه آیات الهی الله در باب احکام و شرع آیین اسلام.
جمع کل: 30 سوره و 167 آیه، در هفده نوشتار
4- طبقه بندی آیات قرآن بر اساس موضوعات در بحث مجموعه آیات الهی الله در باب احکام و شرع آیین اسلام.
جمع کل: 30 سوره و 167 آیه، در هفده نوشتار
نوشتار 14 از 17
3-4 مجموعه آیات الهی الله در خصوص جها د وتوصیه به امر جها د:
بقره(154- 190- تا 193- 216 تا 218- 244) آل عمران(13- 142- 143- 157- 158- 169- 195) نساء(71- 74) انفال(16- 39- 45- 60تا 62- 65- 66- 75) حج(39- 40- 78) توبه(38- 39- 41- 49- 50- 73- 111- 118- 122- 123) محمد(31) صف(4) تحریم(9) الحدید(10) = 10 سوره و 44 آیه.
بقره(154- 190- تا 193- 216 تا 218- 244) آل عمران(13- 142- 143- 157- 158- 169- 195) نساء(71- 74) انفال(16- 39- 45- 60تا 62- 65- 66- 75) حج(39- 40- 78) توبه(38- 39- 41- 49- 50- 73- 111- 118- 122- 123) محمد(31) صف(4) تحریم(9) الحدید(10) = 10 سوره و 44 آیه.
این مجموعه دارای یک زیر مجموعه 1-3-4 تحت عنوان آیات توصیه به امر جهاد می باشد.
- بقره(154) و آن کسی را که در راه خدا کشته شده مرده نپندارید بلکه او زنده ابدی است.
- بقره(190) در راه خدا با آنان که به جنگ و دشمنی شما برخیزند جهاد کنید.
- بقره(191) هر کجا که مشرکان را یافتید به قتل برسانید واز شهر ها برانید.
- بقره(193) و انفال(39) با کافران جهاد کنید تا فتنه و فساد از روی زمین بر طرف شود.(و قتلو هم حتی لاتکون فتنه)
- بقره(154) و آن کسی را که در راه خدا کشته شده مرده نپندارید بلکه او زنده ابدی است.
- بقره(190) در راه خدا با آنان که به جنگ و دشمنی شما برخیزند جهاد کنید.
- بقره(191) هر کجا که مشرکان را یافتید به قتل برسانید واز شهر ها برانید.
- بقره(193) و انفال(39) با کافران جهاد کنید تا فتنه و فساد از روی زمین بر طرف شود.(و قتلو هم حتی لاتکون فتنه)
حکم جهاد و زکات از مشخصه های اصلی آیین سیاسی اسلام است که در آیین یهود- مسیحیت موجود نمی باشد. علت اصلی آن هم انگیزه یکپارچکی عربستان و یکدست نمودن اعراب قبائل بود که نیاز به داشتن لشگریان و البته امور مالی داشت.
تمام مفاد 44 آیه فوق حول کشتن دشمنان الله و رفتن به بهشت و انجام این وظیفه دینی است. جالب است که این آیات تماما مدنی بوده و در دوران 13 ساله تبلیغ در مکه به جز نوای خوش آهنگ آیات مکی با حجم انبوه (86 سوره و 4617 آیه) که بر دعوت و دوستی و هراس از رفتن به دوزخ و وعده های دهن پر آب کن عربی بود هیچ اشاره ای مبنی بر کشتن و کشته شدن در راه خدا نشده بود. البته ناگفته نماند که در بدو امر و صدور این آیات کشته شدگان بر اساس آیات جهاد که با آیات قتال همراهی داشت کسانی بجز همان اعراب شبه جزیره عربستان و قوم قریش و بنی امیه و اهل کتاب که یهودیان ساکن در عربستان که اساساً همه آنان عرب بودند کسانی دیگر نبودند.
بعدها در پی تجاوز به همسایگان خود آن اعراب زخم خورده و شکست خورده از آیات جهاد و قتال که بالاجبار با گفتن یک تشهد به صف مجاهدان اسلام در آمده بودند ملل دیگر را مورد خطاب این آیات خشونت زا قرار دادند!
فرار از مکه یا هجرت به مدینه و بوجود آوردن جامعه کوچک و بیکار مسلمین در مدینه نیازمند طرحی جدید بود. ریشه اصلی تفاوتهای بارز میان آیات مکی- مدنی ناشی از تغییر زمینی و سیاسی و اقتصادی روند شکل گیری اسلام در مدینه است. الله ساخته شده در ذهن و روان محمد در مکه بر حسب شرایط مکان- زمان بر او آیه دیکته میکرد همین امر در مدینه و شرایطی کاملا جدید سیاسی و اقتصادی ادامه داشت و باز تصمیم میگرفت که چه آیه ای و در چه خصوص لازم است که نازل و یا صادر بگردد.
در بخش مدنی قرآن است که محمد افسارگریخته و آزاد شده از دست مکیان که حالا صاحب لشگر و قشونی برای خود شده است از نسا(۲۴) و حکم تجاوز شرعی بر زنان شوهر دار با معادل سازی و حیله شرعی کلمه «نکاح » تا مجوز ازدواج دختر زیر سن ۹ سالگی در طلاق(۴) و احزاب(۳۸-۳۹) در دخل و تصرف جنسی زن پسرخوانده خود و نهایتاٌ در احزاب(۵۰) و ادعای تصرف تمام زنان عالم را از ضمیر و نهان خود بنام الله دشت مدینه نازل و صادر نمود.
تاریخ شروع و ترویج اسلام در داخل و خارج از عربستان در آیات مدنی و بخصوص در مبحث این بخش شکل می گیرد. تمامی سریه های 81 گانه (راهزنی ها و حملاتی )که محمد فرمانش را صادر میکرد اما در آنها شخصاً حضور نداشت و غزوه ات 34 گانه (جنگ ها و تجاوزاتی که محمد در آنها حضور فیزیکی داشت) و ترورهای زنجیره ای داخلی از شعرا و دگر اندیشان و مخالفان داخلی در همین مدینه و بوسیله همین آیات توجیه و تایید میگردد. نو اندیشان دینی بشدت در صدد تاریخ زدایی این بخش از زندگی پیامبرشان و ارایه تفاسیر جدید و مناسبی برای این آیات خشونت زا می باشند.
تمام مفاد 44 آیه فوق حول کشتن دشمنان الله و رفتن به بهشت و انجام این وظیفه دینی است. جالب است که این آیات تماما مدنی بوده و در دوران 13 ساله تبلیغ در مکه به جز نوای خوش آهنگ آیات مکی با حجم انبوه (86 سوره و 4617 آیه) که بر دعوت و دوستی و هراس از رفتن به دوزخ و وعده های دهن پر آب کن عربی بود هیچ اشاره ای مبنی بر کشتن و کشته شدن در راه خدا نشده بود. البته ناگفته نماند که در بدو امر و صدور این آیات کشته شدگان بر اساس آیات جهاد که با آیات قتال همراهی داشت کسانی بجز همان اعراب شبه جزیره عربستان و قوم قریش و بنی امیه و اهل کتاب که یهودیان ساکن در عربستان که اساساً همه آنان عرب بودند کسانی دیگر نبودند.
بعدها در پی تجاوز به همسایگان خود آن اعراب زخم خورده و شکست خورده از آیات جهاد و قتال که بالاجبار با گفتن یک تشهد به صف مجاهدان اسلام در آمده بودند ملل دیگر را مورد خطاب این آیات خشونت زا قرار دادند!
فرار از مکه یا هجرت به مدینه و بوجود آوردن جامعه کوچک و بیکار مسلمین در مدینه نیازمند طرحی جدید بود. ریشه اصلی تفاوتهای بارز میان آیات مکی- مدنی ناشی از تغییر زمینی و سیاسی و اقتصادی روند شکل گیری اسلام در مدینه است. الله ساخته شده در ذهن و روان محمد در مکه بر حسب شرایط مکان- زمان بر او آیه دیکته میکرد همین امر در مدینه و شرایطی کاملا جدید سیاسی و اقتصادی ادامه داشت و باز تصمیم میگرفت که چه آیه ای و در چه خصوص لازم است که نازل و یا صادر بگردد.
در بخش مدنی قرآن است که محمد افسارگریخته و آزاد شده از دست مکیان که حالا صاحب لشگر و قشونی برای خود شده است از نسا(۲۴) و حکم تجاوز شرعی بر زنان شوهر دار با معادل سازی و حیله شرعی کلمه «نکاح » تا مجوز ازدواج دختر زیر سن ۹ سالگی در طلاق(۴) و احزاب(۳۸-۳۹) در دخل و تصرف جنسی زن پسرخوانده خود و نهایتاٌ در احزاب(۵۰) و ادعای تصرف تمام زنان عالم را از ضمیر و نهان خود بنام الله دشت مدینه نازل و صادر نمود.
تاریخ شروع و ترویج اسلام در داخل و خارج از عربستان در آیات مدنی و بخصوص در مبحث این بخش شکل می گیرد. تمامی سریه های 81 گانه (راهزنی ها و حملاتی )که محمد فرمانش را صادر میکرد اما در آنها شخصاً حضور نداشت و غزوه ات 34 گانه (جنگ ها و تجاوزاتی که محمد در آنها حضور فیزیکی داشت) و ترورهای زنجیره ای داخلی از شعرا و دگر اندیشان و مخالفان داخلی در همین مدینه و بوسیله همین آیات توجیه و تایید میگردد. نو اندیشان دینی بشدت در صدد تاریخ زدایی این بخش از زندگی پیامبرشان و ارایه تفاسیر جدید و مناسبی برای این آیات خشونت زا می باشند.
علی دشتی در کتاب 23 سال می نویسد:
"در میان فرائض دو فریضه است که مخصوص شریعت اسلامی است و آن جهاد و زکات است. اگر در سایر شرایع از این دو فریضه اثری نیست برای این است که شارعان دیگر دارای هدفی که محمد داشت نبودند محمد می خواست دولتی تشکیل دهد و طبعا چنان دولتی بدون لشگر و پول نمی توانست تشکیل شود و نمی توانست پایدار بماند.
جهاد از شرایع خاص اسلام است و بی سابقه ترین قانونی است که بشر وضع کرده است و آن را باید مولود فراست و کیاست و و اقع بینی محمد دانست که یگانه راه حل مشکل را دم شمشمیر یافته است نه آیات خوش آهنگ و روحانی و سوره های مکی.
حکم جهاد که نخست بصورت اجازه است "اذن للمومنین القتال" و پس از آن بشکل صیغه های گوناگون امر- و شدت عمل در سوره های مدنی مانند بقره- انفال- توبه و غیره آمده است. قابل توجه و عبرت آن که در سوره های مکه نامی از جهاد و قتال مشرکین نیست ولی در سوره های مدنی بقدری آیات قتال و جهاد فراوان است که تصور می شود در باره هیچ امری و حکمی این قدر تاکید صورت نگرفته است. و این دو مطلب را می رساند. یکی بصیرت حضرت محمد بر روحیه اعراب و راه استیلا بر آنها و توجه به این که جز با شمشیر نمی توان یک دولت اسلامی بوجود آورد. و دوم پایمال شدن حق آزادی فکر و عقیده- یعنی شریف ترین حق انسانی که صدای بسی متفکرین را بلند کرده است و به آسانی نمی توان آن را توجیه کرد.
آیا بزور شمشیر مردم را به قبول عقیده و دینی مجبور کردن کاری پسندیده و با مبادی فاضله عدل و انسانیت سازگار است؟" (1).
"در میان فرائض دو فریضه است که مخصوص شریعت اسلامی است و آن جهاد و زکات است. اگر در سایر شرایع از این دو فریضه اثری نیست برای این است که شارعان دیگر دارای هدفی که محمد داشت نبودند محمد می خواست دولتی تشکیل دهد و طبعا چنان دولتی بدون لشگر و پول نمی توانست تشکیل شود و نمی توانست پایدار بماند.
جهاد از شرایع خاص اسلام است و بی سابقه ترین قانونی است که بشر وضع کرده است و آن را باید مولود فراست و کیاست و و اقع بینی محمد دانست که یگانه راه حل مشکل را دم شمشمیر یافته است نه آیات خوش آهنگ و روحانی و سوره های مکی.
حکم جهاد که نخست بصورت اجازه است "اذن للمومنین القتال" و پس از آن بشکل صیغه های گوناگون امر- و شدت عمل در سوره های مدنی مانند بقره- انفال- توبه و غیره آمده است. قابل توجه و عبرت آن که در سوره های مکه نامی از جهاد و قتال مشرکین نیست ولی در سوره های مدنی بقدری آیات قتال و جهاد فراوان است که تصور می شود در باره هیچ امری و حکمی این قدر تاکید صورت نگرفته است. و این دو مطلب را می رساند. یکی بصیرت حضرت محمد بر روحیه اعراب و راه استیلا بر آنها و توجه به این که جز با شمشیر نمی توان یک دولت اسلامی بوجود آورد. و دوم پایمال شدن حق آزادی فکر و عقیده- یعنی شریف ترین حق انسانی که صدای بسی متفکرین را بلند کرده است و به آسانی نمی توان آن را توجیه کرد.
آیا بزور شمشیر مردم را به قبول عقیده و دینی مجبور کردن کاری پسندیده و با مبادی فاضله عدل و انسانیت سازگار است؟" (1).
و امیر حسین خنجی در کتاب فرو پاشی شاهنشاهی ساسانی چنین می گوید:
"نزد هیچکدام از جهادگران بزرگ سده نخست هجری ( تاکید می کنم نزد هیچکدامشان بدون استثناء) در هیچ روزی آن وارستگی که ما علاقه داریم که می داشتند دیده نشده است. دین برای عربهای سده نخست هجری وسیله ئی برای سلطه و برخورداری از امتیازهای مادی این سلطه بوده است و دیگر هیچ. آنچه که بعدها در فرهنگ موسوم به اسلامی"فضیلت" و" انسانیت"نامیده شد در فرهنگ عربهای جهادگر هیچ جائی نداشت. دین نزد عربهای جهادگر ابزاری بود برای کسب ثروت و لذت ناشی از آن. این لذت جوئی نزد بسیاری از جهادگران عرب حد و مرز نداشت. بیرون کشیدن دخترکان از خانه های مردم مغلوب برای کنیز کردن و کام گرفتن که امری کاملا معمولی و تکراری و"شرعی" بود.
جهان نگری دینی به مفهومی که بعدها در ( سده های دوم و سوم) شکل گرفت هنوز برای عربها ناشناخته بود- و هیچ فرد عرب در این مورد مستثنا نبود. آنچه که بعدها "فضایل" نامیده شد و در آن زمان هنوز مفهومش در ذهن عرب وجود نداشت- زیرا ارزشهای فرهنگی که بعدها فضایل نامیده شد بر آمده از فرهنگ عرب نبود. ما هرچه بگردیم تا فضیلتی به تعریفی که بعدها از فضیلت شد برای یکی از اصحاب پیامبر یا جهادگران سده نخست هجری پیداکنیم تلاشمان بی ثمر خواهد ماند. عرب نماز می خواند- روزه می گرفت- به حج می رفت- تاراج و کشتار و زنان و دختران اسیر را سبی می کرد- شهرها را به ویرانه می کشید- و به دست آوردهایش در این راه می نازید- و به خاطر این کارهایش که جهاد برای نشر دین الله بود بر الله منت می نهاد و برای خودش آرزوی بهشتی میکرد که به او وعده داده شده بود. او با شمشیر و نیزه اش در این دنیا برای خودش بهشتی در حد فرهنگ خودش ساخته بود و منتظر بهشت موعود هم بود تا در آنجا لذتهای که در این دنیا ناتمام مانده بود را تکمیل کند.فضیلت جهادگران علاوه بر جهاد کردن در آن بود که بسیار نماز می گزارده اند و بسیار روزه می گرفته اند (روزهای دوشنبه و پنجشنبه همه هفته ها) و بسیار نام الله را که این همه نعمت را به آنان بخشیده بود را به زبان می آوردند. از شهرهای دوری همچون کوفه و بصره و فسطاط و دمشق به مکه می رفته اند تا خانه الله را زیارت کنند و از الله سپاسگزاری نمایند. .وقتی شمار غلامان و کنیزان فضیلت مندان عرب را مورد نظر قرار بدهیم آنگاه متوجه خواهیم شد که اینها با چه خیال راحتی سبی و برده شدن مردم آزاده و مسالمت جوی ایران و دیگر مردم زیر سلطه را توجیه می کرده اند" (2).
"نزد هیچکدام از جهادگران بزرگ سده نخست هجری ( تاکید می کنم نزد هیچکدامشان بدون استثناء) در هیچ روزی آن وارستگی که ما علاقه داریم که می داشتند دیده نشده است. دین برای عربهای سده نخست هجری وسیله ئی برای سلطه و برخورداری از امتیازهای مادی این سلطه بوده است و دیگر هیچ. آنچه که بعدها در فرهنگ موسوم به اسلامی"فضیلت" و" انسانیت"نامیده شد در فرهنگ عربهای جهادگر هیچ جائی نداشت. دین نزد عربهای جهادگر ابزاری بود برای کسب ثروت و لذت ناشی از آن. این لذت جوئی نزد بسیاری از جهادگران عرب حد و مرز نداشت. بیرون کشیدن دخترکان از خانه های مردم مغلوب برای کنیز کردن و کام گرفتن که امری کاملا معمولی و تکراری و"شرعی" بود.
جهان نگری دینی به مفهومی که بعدها در ( سده های دوم و سوم) شکل گرفت هنوز برای عربها ناشناخته بود- و هیچ فرد عرب در این مورد مستثنا نبود. آنچه که بعدها "فضایل" نامیده شد و در آن زمان هنوز مفهومش در ذهن عرب وجود نداشت- زیرا ارزشهای فرهنگی که بعدها فضایل نامیده شد بر آمده از فرهنگ عرب نبود. ما هرچه بگردیم تا فضیلتی به تعریفی که بعدها از فضیلت شد برای یکی از اصحاب پیامبر یا جهادگران سده نخست هجری پیداکنیم تلاشمان بی ثمر خواهد ماند. عرب نماز می خواند- روزه می گرفت- به حج می رفت- تاراج و کشتار و زنان و دختران اسیر را سبی می کرد- شهرها را به ویرانه می کشید- و به دست آوردهایش در این راه می نازید- و به خاطر این کارهایش که جهاد برای نشر دین الله بود بر الله منت می نهاد و برای خودش آرزوی بهشتی میکرد که به او وعده داده شده بود. او با شمشیر و نیزه اش در این دنیا برای خودش بهشتی در حد فرهنگ خودش ساخته بود و منتظر بهشت موعود هم بود تا در آنجا لذتهای که در این دنیا ناتمام مانده بود را تکمیل کند.فضیلت جهادگران علاوه بر جهاد کردن در آن بود که بسیار نماز می گزارده اند و بسیار روزه می گرفته اند (روزهای دوشنبه و پنجشنبه همه هفته ها) و بسیار نام الله را که این همه نعمت را به آنان بخشیده بود را به زبان می آوردند. از شهرهای دوری همچون کوفه و بصره و فسطاط و دمشق به مکه می رفته اند تا خانه الله را زیارت کنند و از الله سپاسگزاری نمایند. .وقتی شمار غلامان و کنیزان فضیلت مندان عرب را مورد نظر قرار بدهیم آنگاه متوجه خواهیم شد که اینها با چه خیال راحتی سبی و برده شدن مردم آزاده و مسالمت جوی ایران و دیگر مردم زیر سلطه را توجیه می کرده اند" (2).
تمام آیات جهاد بر گرفته از شرایط سیاسی و زمینی جدید در مدینه بود. الله شکل گرفته در ذهن محمد در مکه بر اساس شرایط تنهائی و بی پناهی بنیانگذار آیین سیاسی اسلام آیه ارسال می داشت و همان الله ذهن او در مدینه به روالی دیگر که بوی خون و جنایت میداد عمل می نمود.
فقط نگاه کنید به یک نمونه از آیات دوران بی پناهی محمدابن عبدالله در مکه ( از حجم انبوه 4617 آیه) که با زبان شیرین و صلح دوستی به تبلیغ آیین اسلام می پرداخت.
- انفال(199) ای رسول ما طریقه عفو و بخشش پیش گیر و امتت را به نیکو کاری امر کن و چنانچه نپذیرند از مردم نادان روی بگردان.
میشود ادعا نمود که ادبیات کلامی آیات در مکه در بعد معنویات و اخلاق در زمان خود بود. آن دوران بی پناهی 13 ساله خیلی زود با تغییر نمودن شرایط سیاسی در مدینه تبدیل به آیات جهاد، قتال و غنائم گردید!
فقط نگاه کنید به یک نمونه از آیات دوران بی پناهی محمدابن عبدالله در مکه ( از حجم انبوه 4617 آیه) که با زبان شیرین و صلح دوستی به تبلیغ آیین اسلام می پرداخت.
- انفال(199) ای رسول ما طریقه عفو و بخشش پیش گیر و امتت را به نیکو کاری امر کن و چنانچه نپذیرند از مردم نادان روی بگردان.
میشود ادعا نمود که ادبیات کلامی آیات در مکه در بعد معنویات و اخلاق در زمان خود بود. آن دوران بی پناهی 13 ساله خیلی زود با تغییر نمودن شرایط سیاسی در مدینه تبدیل به آیات جهاد، قتال و غنائم گردید!
4-3-1 آیات توصیه به امر جهاد:
نساء(73- 95) انفال(47) توبه(20- 24- 43 تا 47- 50- 81- 83- 86 تا 88- 90 تا 93- 98) الشعراء(227) فتح(17) صف(11) نور(61) = 7 سوره و 25 آیه.
لحن و زبان استفاده شده در این آیات توصیه به امر جهاد با آیات جهاد که مستقیما دستور حذف فیزیکی و کشتار مخالفان را میدهد کاملا متفاوت است.
- الشعراء(227) از شاعران اهل ایمانی که با شمشیر زبان با دشمنان دین جهاد کردند.
و حتی در 2 مورد سوره نور(61) و فتح (17) توصیه نفی و تخفیف پزشکی جهاد برای نابینایان- لنگان- بیماران- شخص مریض و لنگ را صادر می کند.
نساء(73- 95) انفال(47) توبه(20- 24- 43 تا 47- 50- 81- 83- 86 تا 88- 90 تا 93- 98) الشعراء(227) فتح(17) صف(11) نور(61) = 7 سوره و 25 آیه.
لحن و زبان استفاده شده در این آیات توصیه به امر جهاد با آیات جهاد که مستقیما دستور حذف فیزیکی و کشتار مخالفان را میدهد کاملا متفاوت است.
- الشعراء(227) از شاعران اهل ایمانی که با شمشیر زبان با دشمنان دین جهاد کردند.
و حتی در 2 مورد سوره نور(61) و فتح (17) توصیه نفی و تخفیف پزشکی جهاد برای نابینایان- لنگان- بیماران- شخص مریض و لنگ را صادر می کند.
ادامه دارد...
منابع:
1-علی دشتی در 23 سال بکوشش و ویرایش بهرام چوبینه انتشارات مهر صفحات 134- 208- 209.
2- امیر حسین خنجی در فرو پاشی شاهنشاهی ساسانی نشرالکترونیک:وبگاه ایران تاریخ صفحات 325- 326- 327.
1-علی دشتی در 23 سال بکوشش و ویرایش بهرام چوبینه انتشارات مهر صفحات 134- 208- 209.
2- امیر حسین خنجی در فرو پاشی شاهنشاهی ساسانی نشرالکترونیک:وبگاه ایران تاریخ صفحات 325- 326- 327.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر