آیا سوگند یاد کردن دلیل بر راستگويی و راستکرداریست؟
در فرهنگ عمومی ملت ها (بویژه ملت هاي غیرپیشرفته) معمول است هنگامی که فردي خود را در براي پذیراندن ادعا، گفتار یا کردارش ضعیف می بیند به سوگند متوسل شود تا بدینوسیله شنونده یا طرف روبرو را مجاب کند که او راست می گوید. براي سوگند خوردن، شخص غالباً به چیزي یا فردي سوگند می خورد که از خودش در جایگاه والاتري یا مطمئن تري باشد.
سوگند های الله!
اللهِ باصطلاح قادر، به بسیاري از چیزها قسم یاد کرده است:
- به نفس لوامه
- به اسبانی که نفسشان به شماره افتاده
- به کشتی ها
- به ابرها
- به بادها
- به کوه سینا (کوه خرافیِ یهودیان)
- به زمین
- به آسمان
- به طاق بلند
- به برج هاي آسمان
- به ستاره ها
- به شب تار
- به ماه
- به انجیر
- به زیتون
- به قلم
- به خودش
- و ...
بیشتر افرادي که قسم را بن مایه گفتاري خود کرده اند کسانی هستند که از جایگاه اجتماعی یا شخصیتی خوبی در جامعه برخوردار نیستند. معمولاً بیشتر کسانی که بسیار قسم می خورند داراي منطقی بیمایه براي آن گفتار یا عمل خود هستند (خواه آن گفتار یا عمل درست باشد یا نباشد). آیا هرگز شنیده اید که یک پروفسور براي مثلاً اثبات تئوري اش قسم بخورد تا دیگران را قانع کند و یا شنیده اید که حتی یک دانشجو بجاي دفاع از پروژه ارائه شده اش، به سوگندخوري روي بیاورد؟ بدون شک نه! زیرا اگر براي عمل خودش دلیل داشته باشد و کاري منطقی و اصولی فراهم کرده باشد، همان کار نشان دهنده پیآورد تلاش اوست. از طرفی اگر عیبی در کارش باشد آنوقت استادهاي مشاور و یا راهنماي او آنقدر ابله نخواهند بود که بجاي خواستن دلیل هاي علمی، او را قسم بدهند و اگر قسم خورد او را بپذیرند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر