برداشت هاى نا درست ازآتئيسم
اكثر افراد به نحو عجيبى در مورد اتئيسم بى اطلاع هستند. در ادامه به بعضى از برداشت هاى اشتباه در اين زمينه مى پردازيم:
آ) انسان ها آتئيست مى شوند چون مايلند در انجام هر كارى آزاد باشند.
اين يك اشتباه معمولى است كه فكر مى كنند آتئيست ها مخالف اصول اخلاقى
هستند. ما باور داريم كه اعتقاد داشتن به موضوعى بر اساس صحت و قابل اثبات
بودن آن است و نه اميد داشتن به دريافت پاداش يا جزا. مانند رفتن به بهشت
يا جهنم. عدم اعتقاد به وجود خدا سبب نمى شود كه انجام هر عملى مجاز دانسته
شود. در واقع آتئيست ها به طرز اكيدى به اصول اخلاقى پايبندند.
ب) آتئيست كسى است كه از خدا متنفر است.
آتئيست از خدا متنفر نيست. او نمى تواند از چيزى متنفر باشد كه اصولا وجود
ندارد. آتئيست شورشگرى بر عليه خدا نيست. كسى كه چنين فكر مى كند مطمئنا
تعريف آتئيسم را درك نكرده است.
ج) آتئيست شيطان را مى پرستد.
آتئيست كسى است كه وجود هر موجود ماورا طبيعى مانند خدا، شيطان، ديو،
ملائكه و شبيه آن را رد مى كند. بنابر اين چنين نظرى هيچ پايه و اساسى
ندارد و باز مى توان آن را ناشى از درك تعريف آتئيسم دانست.
د) هر كسى چيزى را پرستش مى كند. پس آتئيست ها هم بايد نوعى خدا را پرستش كنند.
بعضى اوقات تئيست ها متوجه غير عقلايى بودن اعتقادات خود مى شوند. چون در
مقام دفاع يا تعديل نظريه خود بر مى آيند، بدنبال "هم گناه" مى گردند. در
اين تلاش كه نشان دهند آنان همان كارى را مى كنند كه ديگران، ناگهان ادعا
مى كنند كه هر كسى چيزى را مى پرستد و بدينسان وجدانشان را آسوده مى كنند.
آنان نمى توانند درك كنند كسانى نيز هستند كه به خدائى اعتقاد ندارند و
براحتى و گاه آسوده تر از آنان نيز به زندگى كردن مشغولند. اين ادعا نادرست
است و آتئيست ها هيچ چيز يا كسى را نمى پرستند.
گاه تئيست ها تعريفى ديگرى از پرستش به دست مى دهند. "فكر كردن به اينكه چيزى در زندگى شما مهم است"
اين تعاريف چنان مبهم و كشدار است كه هيچ جنبه دينى را در مورد آتئيست ها
در بر نمى گيرد. اينكه فكر كردن به چيزى يا كسى يا عقيده اى مهم در زندگى
همسان با پرستش آن قرار بگيرد حرفى است عبث. باور به اينكه كسى در زندگى
انسان داراى اهميتى ويژه است بدان معنا نيست كه وى خداست.
برداشت هاى نا درست ازآتئيسم
اكثر افراد به نحو عجيبى در مورد اتئيسم بى اطلاع هستند. در ادامه به بعضى از برداشت هاى اشتباه در اين زمينه مى پردازيم:
آ) انسان ها آتئيست مى شوند چون مايلند در انجام هر كارى آزاد باشند.
اين يك اشتباه معمولى است كه فكر مى كنند آتئيست ها مخالف اصول اخلاقى هستند. ما باور داريم كه اعتقاد داشتن به موضوعى بر اساس صحت و قابل اثبات بودن آن است و نه اميد داشتن به دريافت پاداش يا جزا. مانند رفتن به بهشت يا جهنم. عدم اعتقاد به وجود خدا سبب نمى شود كه انجام هر عملى مجاز دانسته شود. در واقع آتئيست ها به طرز اكيدى به اصول اخلاقى پايبندند.
ب) آتئيست كسى است كه از خدا متنفر است.
آتئيست از خدا متنفر نيست. او نمى تواند از چيزى متنفر باشد كه اصولا وجود ندارد. آتئيست شورشگرى بر عليه خدا نيست. كسى كه چنين فكر مى كند مطمئنا تعريف آتئيسم را درك نكرده است.
ج) آتئيست شيطان را مى پرستد.
آتئيست كسى است كه وجود هر موجود ماورا طبيعى مانند خدا، شيطان، ديو، ملائكه و شبيه آن را رد مى كند. بنابر اين چنين نظرى هيچ پايه و اساسى ندارد و باز مى توان آن را ناشى از درك تعريف آتئيسم دانست.
د) هر كسى چيزى را پرستش مى كند. پس آتئيست ها هم بايد نوعى خدا را پرستش كنند.
بعضى اوقات تئيست ها متوجه غير عقلايى بودن اعتقادات خود مى شوند. چون در مقام دفاع يا تعديل نظريه خود بر مى آيند، بدنبال "هم گناه" مى گردند. در اين تلاش كه نشان دهند آنان همان كارى را مى كنند كه ديگران، ناگهان ادعا مى كنند كه هر كسى چيزى را مى پرستد و بدينسان وجدانشان را آسوده مى كنند. آنان نمى توانند درك كنند كسانى نيز هستند كه به خدائى اعتقاد ندارند و براحتى و گاه آسوده تر از آنان نيز به زندگى كردن مشغولند. اين ادعا نادرست است و آتئيست ها هيچ چيز يا كسى را نمى پرستند.
گاه تئيست ها تعريفى ديگرى از پرستش به دست مى دهند. "فكر كردن به اينكه چيزى در زندگى شما مهم است"
اين تعاريف چنان مبهم و كشدار است كه هيچ جنبه دينى را در مورد آتئيست ها در بر نمى گيرد. اينكه فكر كردن به چيزى يا كسى يا عقيده اى مهم در زندگى همسان با پرستش آن قرار بگيرد حرفى است عبث. باور به اينكه كسى در زندگى انسان داراى اهميتى ويژه است بدان معنا نيست كه وى خداست.
اكثر افراد به نحو عجيبى در مورد اتئيسم بى اطلاع هستند. در ادامه به بعضى از برداشت هاى اشتباه در اين زمينه مى پردازيم:
آ) انسان ها آتئيست مى شوند چون مايلند در انجام هر كارى آزاد باشند.
اين يك اشتباه معمولى است كه فكر مى كنند آتئيست ها مخالف اصول اخلاقى هستند. ما باور داريم كه اعتقاد داشتن به موضوعى بر اساس صحت و قابل اثبات بودن آن است و نه اميد داشتن به دريافت پاداش يا جزا. مانند رفتن به بهشت يا جهنم. عدم اعتقاد به وجود خدا سبب نمى شود كه انجام هر عملى مجاز دانسته شود. در واقع آتئيست ها به طرز اكيدى به اصول اخلاقى پايبندند.
ب) آتئيست كسى است كه از خدا متنفر است.
آتئيست از خدا متنفر نيست. او نمى تواند از چيزى متنفر باشد كه اصولا وجود ندارد. آتئيست شورشگرى بر عليه خدا نيست. كسى كه چنين فكر مى كند مطمئنا تعريف آتئيسم را درك نكرده است.
ج) آتئيست شيطان را مى پرستد.
آتئيست كسى است كه وجود هر موجود ماورا طبيعى مانند خدا، شيطان، ديو، ملائكه و شبيه آن را رد مى كند. بنابر اين چنين نظرى هيچ پايه و اساسى ندارد و باز مى توان آن را ناشى از درك تعريف آتئيسم دانست.
د) هر كسى چيزى را پرستش مى كند. پس آتئيست ها هم بايد نوعى خدا را پرستش كنند.
بعضى اوقات تئيست ها متوجه غير عقلايى بودن اعتقادات خود مى شوند. چون در مقام دفاع يا تعديل نظريه خود بر مى آيند، بدنبال "هم گناه" مى گردند. در اين تلاش كه نشان دهند آنان همان كارى را مى كنند كه ديگران، ناگهان ادعا مى كنند كه هر كسى چيزى را مى پرستد و بدينسان وجدانشان را آسوده مى كنند. آنان نمى توانند درك كنند كسانى نيز هستند كه به خدائى اعتقاد ندارند و براحتى و گاه آسوده تر از آنان نيز به زندگى كردن مشغولند. اين ادعا نادرست است و آتئيست ها هيچ چيز يا كسى را نمى پرستند.
گاه تئيست ها تعريفى ديگرى از پرستش به دست مى دهند. "فكر كردن به اينكه چيزى در زندگى شما مهم است"
اين تعاريف چنان مبهم و كشدار است كه هيچ جنبه دينى را در مورد آتئيست ها در بر نمى گيرد. اينكه فكر كردن به چيزى يا كسى يا عقيده اى مهم در زندگى همسان با پرستش آن قرار بگيرد حرفى است عبث. باور به اينكه كسى در زندگى انسان داراى اهميتى ويژه است بدان معنا نيست كه وى خداست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر