<<بررسی کلی پذیرش دین اسلام توسط مسلمانان >>
... واﻗﻌﻴﺖ ﻣﻮﺟﻮد اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﺶ ﺑﺰرﮔﯽ از ﻣﺮدم ﺟﻬﺎن اﻣﺮوز اﺳﻼم، ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ ﺧﻮد را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺼﻮرت ﺳﻨﺪ هوﻳﺘﯽ ﺑﮑﺎر ﻣﯽ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺼﻮرت اﻋﺘﻘﺎدی، زﻳﺮا ﮐﻪ در ﺧﺎرج از اﻳﻦ هوﻳﺖ اﺳﻼﻣﯽ اﺻﻮﻻ ﻋﻠﺘﯽ وﺟﻮدی ﺑﺮای ﺧﻮد ﻧﺪارﻧﺪ.
ﮐﺸﻮرهاﺋﯽ ﭼﻮن ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن و ﺑﻨﮕﻼدش ﺑﺪون ﺗﮑﻴﻪ ﺑﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ ﺧﻮد ﺗﻨﻬﺎ اﺟﺰاﺋﯽ از هندوﺳﺘﺎن ﺑﺰرگ ﺑﺸﻤﺎر ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ ﮐﻪ در همه ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﻴﺰ ﺑﺪان ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺘﻪ اﻧﺪ.
ﺷﻴﺦ ﻧﺸﻴﻦ های ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎرس ﺑﺪون ﻣﺎهیت اﺳﻼﻣﯽ ﺧﻮد ﻧﻪ ﺗﺎرﻳﺨﯽ دارﻧﺪ، ﻧﻪﻓﺮهنگی، ﻧﻪ هوﻳﺘﯽ.
ﺑﺮای ﺑﺨﺶ ﺑﺰرﮔﯽ، اﺳﻼم ﻋﻨﻮاﻧﯽ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ،
زﻳﺮا دﺳﺖ ﮐﻢ هشتاد درﺻﺪ از ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻧﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﻗﺮﺁﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﯽ ﻏﻴﺮ از زﺑﺎن ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻨﺪ و ﻧﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﻧﻤﺎزی را ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﯽ ﻏﻴﺮ از زﺑﺎن ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻨﺪ درﻣﯽ ﻳﺎﺑﻨﺪ،
هماﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﻮﻣﻨﺎن ﻣﺴﻴﺤﯽ در دوراﻧﯽ ﮐﻪ هنوز ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﺬهبی ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻻﺗﻴﻦ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽ ﺷﺪ ﻧﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ، ﻧﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ.
ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر همه اﻳﻦ ﻧﻤﺎز ﮔﺰاران ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻮﻟﻮی «روی ﺑﻪ ﻣﺤﺮاب و دل ﺑﻪ ﺑﺎزار» دارﻧﺪ.
ﺣﺘﯽ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ ﺧﻮد ﻋﺮب زﺑﺎﻧﺎن ﻧﻴﺰ، ﺗﺎ وﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﺮای اﻳﻨﺎن اﺧﺘﻴﺎری در ﻗﺒﻮل ﻳﺎ رد ﺁن و ﻳﺎ ﺣﺘﯽ ﺳﺌﻮاﻟﯽ درﺑﺎرﻩ ﺁن ﻧﺒﺎﺷﺪ اﻋﺘﺒﺎری ﺑﻴﺶ از ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎری از ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﻗﺮون وﺳﻄﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ داﺷﺖ،
زﻳﺮا ﮐﻪ هیچکدام از اﻳﻨﺎن ﻣﺬهبﺧﻮﻳﺶ را ﺁﮔﺎهاﻧﻪ ﺑﺮﻧﮕﺰﻳﺪﻩ اﻧﺪ و ﺁزاداﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺁن ﭘﺎﻳﺪار ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ اﻧﺪ.
ﺑﻘﻮل وﻟﺘﺮ ﻣﺬهب ﺧﻮد را ﺑﻪ همان ﺻﻮرﺗﯽ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻮل راﻳﺞ ﮐﺸﻮرﺷﺎن را.
ﻗﺎﻧﻮن ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ای اﺳﺖ ﮐﻪ هرﻓﺮد ﺑﺸﺮی ﺑﺎ همان ﻣﺬهبی ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺬهب ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ اوﺳﺖ.
ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻮادﻩ ای ﻳﻬﻮدی ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﻳﻬﻮدی اﺳﺖ و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻮادﻩ ای ﻣﺴﻴﺤﯽ یا ﻣﺴﻠﻤﺎن زادﻩ ﻣﯽ ﺷﻮد ﻣﺴﻴﺤﯽ ﻳﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎن اﺳﺖ،
و ﺑﻨﺎﭼﺎر ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻣﺬهبی او از ﺁﻏﺎز ﺑﻬﻤﺎن ﺻﻮرﺗﯽ ﺷـــﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﻴﺮد ﮐﻪ ﮐﺎرﮔـﺮدان اﻳﻦ ﻣﺬاهب ﺑﺮاﻳﺶ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﻧﺪ.
در ﻃﻮل ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺬاهب «ﺗﻮﺣﻴﺪی» ﻣﻴﻠﻴﻮن ها ﻧﻔﺮ ﺑﻨﺎم ﻣﺬهب ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺟﻨﮕﻴﺪﻩ و ﺑﻨﺎم ﺧﺪای ﻣﺬهب همدﻳﮕﺮ را ﮐﺸﺘﻪ اﻧﺪ
ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ اﻃﻼﻋﯽ از ﻣﻌﺘﻘﺪات ﺁن دﻳﮕﺮی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻳﺎ ﺣﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪای او همان ﺧﺪای ﺧﻮدﺷﺎن اﺳﺖ.
ﻧﻪ ﺁن ﺻـﻠﻴﺒﻴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﻃﻮل دوﻳﺴﺖ ﺳﺎل ﺑﺼﻮرت اﻣﻮاﺟﯽ ﭘﻴﺎﭘﯽ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﺎر ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن رﻓﺘﻨﺪ ﻗﺮﺁن را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ و ﻧﻪ ﺁن ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮوی اﻳﻦ ﺻﻠﻴﺒﻴﺎن ﺷﻤﺸﻴﺮ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﭼﻴﺰی از ﺗﻮرات و اﻧﺠﻴﻞ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ.
هرﻳﮏ از اﻳﻦ دو اﮔﺮ در ﮐﺸﻮر ﺁن دﻳﮕﺮی ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد ﺑﻨﺎم ﺧﺪای او ﺑﻪ همین ﺁدم ﮐﺸﯽ دﺳﺖ ﻣﯽ زد.
اﮔﺮ روح اﷲ ﺧﻤﻴﻨﯽ در ﺧﺎﻧﻮادﻩ ای ﻳﻬﻮدی ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﺠﺎی ﺁﻳﺖ اﷲ ﻋﻈﻤﺎی ﻗﻢ در ﺳﻤﺖ ﺧﺎﺧﺎم اﻋﻈﻢ ارﺷﻠﻴﻢ ﺷﻤﺸﻴﺮﮐﺸﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد،
و اﮔﺮ ﺑﻨﻴﺎﻣﻴﻦ ﻧﺘﺎﻧﻴﺎهو ﻧﻴﺰ در ﺧﺎﻧﺪاﻧﯽ ﻣﺴﻠﻤﺎن زادﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد اﺣﺘﻤﺎﻻ اﻣﺮوز در ﻣﻘﺎم رهبری ﺣﺰب اﷲ ﺑﺮای ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮐﺎﺗﻴﻮﺷﺎ و ﻧﺎرﻧﺠﮏ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺎد.
ﻳﮏ ﻣﺴﻠﻤﺎن اﻳﺮاﻧﯽ، ﺑﻪ همین ﻣﻨﻮال، ﺗﻨﻬﺎ از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺪرش ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ،
و ﭘﺪر او ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻳﻦ دﻟﻴـﻞ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺑﻮدﻩ ﮐﻪ ﭘﺪری ﻣﺴﻠﻤـﺎن داﺷﺘﻪ اﺳﺖ، و ﭘﺎﻳـﺎن اﻳﻦ ﺧﻂ زﻧﺠﻴﺮ در هر ﺷﺮاﻳﻄـﯽ ﺑﻪ زرﺗﺸﺘـﯽ فلک زادﻩ ای ﻣﯽ رﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻋﺮب ﻻ اﻟﻪ اﻻ اﷲ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﺘﯽ ﻣﻌﻨﯽ ﺁﻧﺮا داﻧﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
و اﮔﺮ همین ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺑﺨﻼف ﻧُﻪ از دهم دﻳﮕﺮﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺟﻬﺎن ﺳﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ و ﺷﻴﻌﻪ اﺳﺖ،
ﺑﺎز ﺑﺪﻳﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﺑﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﭼﻬﺎردﻩ ﻗﺮن ﭘﻴﺶ ﻳﮏ ﻋﺮب، ﺷﻤﺸﻴﺮ ﭼﻬار ﻗﺮن ﭘﻴﺶ ﻳﮏ ﻗﺰﻟﺒﺎش از او ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻳﺎ ﺑﻪ اﺑﻮﺑﮑﺮ و ﻋﻤﺮ و ﻋﺜﻤﺎن ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ و ﻳﺎ ﺁﻣﺎدﻩ ﺁن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﺳﺮش ﺑﺮﻳﺪﻩ ﻳﺎ ﺷﮑﻤﺶ ارﻩ ﺷﻮد.
(منبع: کتاب تولدی دیگر .اثر شجاع الدین شفا) گزیده ای از مقدمه کتاب
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر