عطرومواد خوش بوکننده

» رسول الله همیشه خود را معطر و خوشبو مي ساخت. هديه ايي كه عطر بود، مي پذيرفت. در خريد عطر، بيشترين هزينه را پرداخت مي كرد. فقط از يك نوع عطر، استفاده نمي كرد.« (!) 1

» پیامبر اسلام همواره مواد خوش بوکننده استفاده می کرد; چنان که هرگاه از راهی عبور می کرد و دیگران به آنجا می رسیدند، به واسطه بوی عطر ایشان، می فهمیدند که آن جناب از اینجا عبور کرده است.« (!) 2

با توجه به روایت بالا جالب است که محمّد بن عبدالله این نابغه (!) و دانای (!) عالم اسلام استفاده از عطر های خوشبو و تند را برای خود و مردان مسلمان در بیرون از منزل جایز و درست میدانست و نمی گفت که این کار آنها باعث تحریک جنسی زنان مسلمان میشود و زشت است، امّا همین کار را برای زنان مسلمان در بیرون از خانه زشت و ناشایست میدانست و آنان را در صورت رعایت نکردن این دستور زناکار هم خطاب می کرد!
لابد از دید فهم، شعور و درک این پیامبر خیال پرداز اهل بیابان های مکه و مدینه، این فقط مردان بودند که با تحریک حس بویائی شان تحریک جنسی هم میشدند و زنان از این حس محروم بوده و تحریک جنسی در آنها اتفاق نمی افتاده است!
ننگی از این بالاتر برای شعور یک انسان قرن بیست و یکم نیست که به چنین چرندیات 1400 سال پیش نه تنها گوش فرا دهد بلکه عمل هم بکند و متصور شود که چنین انسان شیاد و هذیانگوئی فردی بی عیب، بی نقص و سالم بوده و از سخنان جاهلانه و زن ستیزانه او نیز چشم و گوش بسته پبروی نماید.


منابع:
1ـ مرتضي نظري: «داستان ها و درس هايي از زندگي پيامبر اسلام(ص)» دفتر نشر فرهنگ اسلامي، 1373، صص27 ،41،46و99

2ـ سید محمّدحسین طباطبائی، سنن النبی، ترجمه لطیف راشیدی، قم، تهذیب، 1385، ص 63