بخش های دانش و علم قرآن و اسلام

پیش از اینکه به بخش های دانش و علم قرآن و اسلام بپردازم، برای روشن شدن هر چه بیشتر، یک باور نادرست رو که در بین همه می چرخه و می گرده و همه در درست بودنش هیچ تردیدی ندارن براتون بگم. این از نوشته های پیشین منه و اگه کمی نگارش اون سنگینه ازتون پوزش می خوام:

زشت و زشتی در پارسی هم به چهره گویند و هم به کردار و رفتار و گفتار. برابر عربی آن، می شود: "کره"! واژه های "کریه، مکروه، کراهه، تکریه و اکراه" همه برگرفته اند از این واژه!

این واژه و واژه های گرفته شده از آن در قرآن دیده می شوند و در همه آنها برگردان و برابری به جز زشتی و ناپسندی ندارد. تا اینکه در یک آیه برگردان آن دیگرگون می شود:

سوره ۲: البقرة، آیه ۲۵۶
لاَ إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ

در بیشتر برگردانها به دیگر زبانها و بویژه به پارسی، اینگونه وانمود می کنند که این آیه پیروی به زور از دین را رد می کند. و برای برگردان آن به پارسی و فارسی، واژه "اجبار" را بکار می برند که خود واژه ای عربی است و نیز برابری می کند با کاری را به زور و فشار و ناخواسته کردن!

با اینهمه اینگونه نیست: نخست اینکه روی سخن آیه با کسانی است که باور آورده اند و نه دیگرانی که هنوز باور نیاورده اند.
دیگر اینکه برگردان آیه با نگاه به کاربرد واژه "اکراه" چنین می تواند باشد:

سوره ۲: البقرة، آیه ۲۵۶
لاَ إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَد تَّبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

در دين "زشتی و ناشایستی و ناپسندی" نيست و راه از بيراهه روشن شده است پس هر كه به "بت یا گردنکش" ناسپاس شود و باور به الله آورد (یا از الله پناه جوید) به درستی به دستاويزى استوار كه آن را گسستن نيست چنگ زده است و الله شنواى داناست

واژه "طاغوت" در آیه، درست تر است که بتهای "لات و منات و عزی" را برگردان و برابری کند تا گردنکشان و زیاده روها را. چرا که الله و همه قرآن را می توان در روبرویی و رویارویی با بتها، بویژه بتهای بزرگ مکه و قریش دانست.

این آیه نه تنها به هیچ روی برگردان درستی برای گزینش و انتخاب دین، و نیز آزادی در گزینش دین و به زور و "اجبار" نبودن آن نیست، که درست در روبروی آزادی و آزاد اندیشی و اندیشمندی است. کاربرد این آیه را تنها در هنگام و هنگامه خود می توان درست دانست که گفتگوها میان بت پرستان و الله پرستان در گرفته بود. و نیز نباید از یاد برد که این آیه پیام و نویدی است که الله و فرستاده پایانی اش به باورآوران به الله داده بودند و می دهند.

با اینهمه، تاریخ و روزگار کنونی نیز، نشان داده اند که این آیه هیچ گاه کاربردی نداشته است: هم کار دین به زور و "اجبار" است، و هم زشتی ها و ناپسندی های بسیاری در دین و دین مداری هست