آیا آیه 16 از سوره اسراء نشان از روان پریشی، جنون و جنایتکار بودن اللهِ محمد بن عبدالله ندارد؟
ابتدا به ترجمه آیه فوق به دقت توجه کنید!
" و چون بخواهيم شهرى را هلاک کنيم، خوشگذرانانش را وا مى‌داريم تا در آن به انحراف [و فساد] بپردازند، و د...ر نتيجه عذاب بر آن [شهر] لازم گردد، پس آن را [يکسره] زير و زبر کنيم. " ! اسراء 16
در این آیه نکات بسیار جالب و تامل برانگیزی به چشم می خورد که مهمترین آنها عبارت " وا می داریم " است! به نقش کلیدی این عبارت در آیه فوق در نقد زیر خوب دقت نمائید. امّا پیش از وارد شدن به نقد اصلی این نوشتار به این مورد دستوری در آیه فوق خیلی کوتاه و گذرا توجه کنید.
- در این آیه یک خطای دستوری فاحش نهفته است و آن اینکه الله بجای استفاده از اول شخص مفرد در جمله بندی از اول شخص جمع استفاده کرده است! یعنی بجای " بخواهم " گفته است " بخواهیم "! چرا؟
چرا چنین اشتباهات دستوری در آیات قرآنی به کرّات تکرار شده و یافت میشود؟
آیا ما با یک الله در این قرآن طرف هستیم و یا چند الله؟
آیا خود الله به تنهایی قادر به انجام کاری نیست و نیاز به کمک دیگران از جمله مومنان و بندگان زمینی اش دارد که از چنین شکل دستور زبان در آیات قرآنی بهره میبرد؟
ایا این خطا از سوی الله بوده است و یا خالق الله، محمد بن عبدالله؟
حال اگر از این اشتباه قواعد دستوری زبان الله که در واقع بحث و نقد اصلی ما را در این نوشتار شامل نمی شود گذر کنیم و به نقد اصلی این نوشتار بپردازیم خواهیم دید که:
- اللهِ محمد زمانیکه به فکر نابودی و به هلاکت رساندن یک شهر با تمام ساکنین آن از پیر و جوان، زن و مرد و خُرد و کلان می افتد با یک طرح از پیش آماده شده وارد کارزار میشود!
- در طرح نادبودی او برای این شهر وادار کردن اهالی این شهر به فساد و انحراف از قبل پیش بینی شده است!
به عبارت دیگر برای اینکه به این کشتارش صورت الهی، منطقی و قابل قبولی بدهد ابتدا آنها ( ساکنان شهر ) را خودش به سمت فساد و انحراف کردن می کشاند و سوق میدهد و سپس عذابش را برای این عمل و خواست خودش بر ساکنان این شهر نشان داده و تمام شهر را زیر و رو می نماید و همه را به هلاکت میرساند!
خُب زمانیکه فردی این آیه را میخواند نباید از خود بپرسد:
این چگونه خدایی است که دست به چنین عمل جنون آمیز و خوفناکی میزند؟
چرا باید یک خالق جهان هستی اینگونه مکار و فریبکار بوده و اینچنین بیرهم و خشن ظاهر شود و عمل نماید؟
این وسط گناه بندگانش چیست و چرا آنها باید مجرم شناخته شوند وقتی خود او عامل به فساد کشاندن آنهاست؟
او که خود آنها را برای هلاکت وادار به فساد و گمراهی کرده است!
او که خود طرح این نابودی را از پیش مهندسی و طراحی کرده و به اجرا درآورده است!
پس چرا باید گناه این اعمال را به پای بندگان خود بنویسد و ثبت نماید؟
آیا این خدای محمد دارای جنون آدم کشی و خون ریزی نیست که برای ارضای نفس جنایتکارانه اش دست به چنین اعمال وحشیانه و هولناکی میزند؟
آیا میتوان برداشت دیگری از این آیه داشت و آنرا نشانه ای از رحمت، بخشش و مهربانی اللهِ ذهن محمد بن عبدالله دانست؟
پاسخ به تمام این پرسش های فوق و صدها پرسش نظیر آنها با شما خواهد بود.
فقط برای پاسخ دادن آگاهانه به اینگونه از پرسش ها باید از ایمان و تعصب دینی و مذهبی دوری جست و عینک دانایی و خِرد را در روی چشمان نماد.
ابتدا به ترجمه آیه فوق به دقت توجه کنید!
" و چون بخواهيم شهرى را هلاک کنيم، خوشگذرانانش را وا مى‌داريم تا در آن به انحراف [و فساد] بپردازند، و د...ر نتيجه عذاب بر آن [شهر] لازم گردد، پس آن را [يکسره] زير و زبر کنيم. " ! اسراء 16
در این آیه نکات بسیار جالب و تامل برانگیزی به چشم می خورد که مهمترین آنها عبارت " وا می داریم " است! به نقش کلیدی این عبارت در آیه فوق در نقد زیر خوب دقت نمائید. امّا پیش از وارد شدن به نقد اصلی این نوشتار به این مورد دستوری در آیه فوق خیلی کوتاه و گذرا توجه کنید.
- در این آیه یک خطای دستوری فاحش نهفته است و آن اینکه الله بجای استفاده از اول شخص مفرد در جمله بندی از اول شخص جمع استفاده کرده است! یعنی بجای " بخواهم " گفته است " بخواهیم "! چرا؟
چرا چنین اشتباهات دستوری در آیات قرآنی به کرّات تکرار شده و یافت میشود؟
آیا ما با یک الله در این قرآن طرف هستیم و یا چند الله؟
آیا خود الله به تنهایی قادر به انجام کاری نیست و نیاز به کمک دیگران از جمله مومنان و بندگان زمینی اش دارد که از چنین شکل دستور زبان در آیات قرآنی بهره میبرد؟
ایا این خطا از سوی الله بوده است و یا خالق الله، محمد بن عبدالله؟
حال اگر از این اشتباه قواعد دستوری زبان الله که در واقع بحث و نقد اصلی ما را در این نوشتار شامل نمی شود گذر کنیم و به نقد اصلی این نوشتار بپردازیم خواهیم دید که:
- اللهِ محمد زمانیکه به فکر نابودی و به هلاکت رساندن یک شهر با تمام ساکنین آن از پیر و جوان، زن و مرد و خُرد و کلان می افتد با یک طرح از پیش آماده شده وارد کارزار میشود!
- در طرح نادبودی او برای این شهر وادار کردن اهالی این شهر به فساد و انحراف از قبل پیش بینی شده است!
به عبارت دیگر برای اینکه به این کشتارش صورت الهی، منطقی و قابل قبولی بدهد ابتدا آنها ( ساکنان شهر ) را خودش به سمت فساد و انحراف کردن می کشاند و سوق میدهد و سپس عذابش را برای این عمل و خواست خودش بر ساکنان این شهر نشان داده و تمام شهر را زیر و رو می نماید و همه را به هلاکت میرساند!
خُب زمانیکه فردی این آیه را میخواند نباید از خود بپرسد:
این چگونه خدایی است که دست به چنین عمل جنون آمیز و خوفناکی میزند؟
چرا باید یک خالق جهان هستی اینگونه مکار و فریبکار بوده و اینچنین بیرهم و خشن ظاهر شود و عمل نماید؟
این وسط گناه بندگانش چیست و چرا آنها باید مجرم شناخته شوند وقتی خود او عامل به فساد کشاندن آنهاست؟
او که خود آنها را برای هلاکت وادار به فساد و گمراهی کرده است!
او که خود طرح این نابودی را از پیش مهندسی و طراحی کرده و به اجرا درآورده است!
پس چرا باید گناه این اعمال را به پای بندگان خود بنویسد و ثبت نماید؟
آیا این خدای محمد دارای جنون آدم کشی و خون ریزی نیست که برای ارضای نفس جنایتکارانه اش دست به چنین اعمال وحشیانه و هولناکی میزند؟
آیا میتوان برداشت دیگری از این آیه داشت و آنرا نشانه ای از رحمت، بخشش و مهربانی اللهِ ذهن محمد بن عبدالله دانست؟
پاسخ به تمام این پرسش های فوق و صدها پرسش نظیر آنها با شما خواهد بود.
فقط برای پاسخ دادن آگاهانه به اینگونه از پرسش ها باید از ایمان و تعصب دینی و مذهبی دوری جست و عینک دانایی و خِرد را در روی چشمان نماد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر