خوابیدن دربهشت!!!
الله در قرآن، خواب را به عنوان نعمتی معرفی می نماید که برای برطرف نمودن خستگی و زوال اندوه، درمانی مناسب بوده و بدون آن، ادامۀ زندگی ممکن نخواهد بود
(نبأ، ۹؛ فرقان، ۴۷؛ آل عمران، ۱۵۴؛ انفال، ۱۱؛ روم، ۲۳ و …)
در جهان مادی، خوابیدن برای رفع خستگی و یا ترس و اندوه است و بر این اساس، باید تنها در حد نیاز از آن استفاده نمود و گر نه زمانی که انسان در خواب است به عنوان زمانی سوخته به شمار خواهد آمد.
اما در بهشت جاویدان الله نه از خستگی خبری است (حجر، ۴۸؛ فاطر، ۳۵، “لا یمسنا فیها نصب و لا یمسنا فیها لغوب”.)
نه از ترس و اندوه(فاطر، ۳۴؛ اعراف، ۴۹٫)
و نه به دلیل امکان استفادۀ از نعمتهای متنوع موجود در آنجا، انسانها از فرط بیکاری به خواب پناه خواهند برد. پس خواب در بهشت، چه معنایی می تواند داشته باشد؟!
در روایتی از محمدباقرمی خوانیم که:
اهل بهشت همواره زنده اند و هرگز نمی میرند، بیدارند و نمی خوابند، بی نیازند و محتاج نمی شوند، خوشحالند و ناراحت نمی شوند، خندانند و هرگز نمی گریند، مورد احترامند و هرگز توهینی به آنان نخواهد شد و …
(مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ۸، ص ۲۲۰، ح۲۱۵، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ ه ق.)
البته اگر شخصی در بهشت تقاضای خواب نماید، خواستۀ او پذیرفته خواهد شد، اما با وجود نعمت های فراوان و شگفت انگیزی که در بهشت وجود دارد هیچ فردی چنین تقاضایی نمی کند و در نتیجه از خواب و خوابیدن در بهشت خبری نخواهد بود.!!!
اگر مومنین در بهشت خیالی به خواب بروند تکلیف 70 هزار حوری باکره خوابیده بر روی تختهای بهشتی چه خواهد شد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر